Band

Ja, ik zit in een goede leuke band. We zijn met zijn drieen en zo'n anderhalf jaar bij elkaar. We zijn lekker druk in de weer en gaan dit jaar de podia op. Naja dat hopen we.
De band heet My Favorite Confession en maken indie/pop/rock. Nu heb ik echter een uitbreiding in mijn hoofd en dat is...nou ik zou graag een 4de lid erbij willen hebben. Iemand op toetsen. Iemand die mijn gitaar partijen goed kan aanvullen. De andere twee zijn er niet helemaal mee eens...zou deze gofotshopte foto ze over de streep trekken?

Meer info en originele foto is hier te vinden:

www.myspace.com/myfavoriteconfession

Grootheidswaanzin of realiteit?

Grootheidswaanzin of realiteit? Ten eerste bedankt voor jullie persoonlijke emails en comments op mijn stuk ‘Alleen voor een reden’. Er is ‘niets’ aan de hand hoor, meer in de zin dat ik mijn dag niet had en gelukkig komen die dagen ook voor zodat ik maar al te goed weer weet wat een leuke en slechte dag is.
Fascinerend, ja dat is het, dat iedereen wel het gevoel herkent wat ik had beschreven. Het gevoel ‘hebben’ dat we deel zijn van iets groter of dat er wellicht een groter plan voor je is weggelegd. Kijkend naar de emails die ik heb ontvangen zijn er voorstanders, in die zin, die ook geloven in een groter iets. Andere die het ook erkennen maar het niet toeschrijven dat het iets menselijk is en het daarbij laat. Deze feiten, vooral dat iedereen het wel herkent en anders mee omgaat zet mij aan het denken.
Wij kennen verschillende gevoelens en emoties, elke dag gaan wij hier mee om, soms moeilijker, soms makkelijker. Maar deze emoties zijn altijd aanwezig en zullen er de rest van ons leven ook zijn. Stel je voor hoe saai het zou zijn als we dat niet zouden hebben…Oei! Maargoed, daar gaat het nu niet om.
Er zijn verschillende soorten gevoelens, of laat ik het emoties noemen, die ik nu wil indelen in directe en indirecte emoties. Directe emoties treden op wanneer je bijvoorbeeld gestoken wordt door een wesp en pijn ervaart, wanneer iemand tegen je zegt dat hij of zij je stom vindt of je ziet je vriend(in) zoenen met iemand anders. De emoties ontstaan terplekke. De indirecte emoties zijn emoties die ontstaan door bijvoorbeeld, dat je jezelf verwijt niet goed te hebben opgelet wanneer je de appel van tafel pakte en gestoken werd door de wesp, de verwarring die je nog in je hoofd hebt omdat iemand zomaar tegen je zei dat hij of zij je stom vond of de pijn en jaloezie die je voelt na de gebeurtenis met het vreemdgaan van je vriend(in).
Deze indirecte emoties erkennen we allemaal en als het goed is zal je die ook herkennen. Misschien niet in deze beschreven context maar ik geloof wel dat je een voorbeeld kan verzinnen die bij jou aansluit. Wij erkennen gevoelens als iemand missen, je vrienden, je vriend, je vriendin, je ouders, je familie, je voetbal team en ga zo maar door. Wij erkennen emoties als jaloezie. We erkennen gevoelens als haat, verliefd zijn etc. Dit zijn emoties die ergens vandaan komen en een oorsprong hebben.
Nu terugkerend op jullie berichten. Ik vind het persoonlijk wel een bijzonder feit dat iedereen het gevoel herkent, en ook erkent, maar iedereen zijn eigen manier van omgaan heeft ontwikkelt (of nog in ontwikkeling is). Zoals ik al eerder zei, sommige geloven niet in een groter iets/plan en anderen weer wel. De vraag die bij mij opkomt is: Als wij emoties ervaren, waar wij dagelijks mee geconfronteerd worden, en wel de oorzaak van weten (en soms ook eigenlijk niet) wel accepteren, hoe komt het dat we de emotie van ‘het gevoel van toebehoren tot iets groter’ (beschrijf het als gemis, vraag, onvervuld) dat sommige dat idee van zich afschuiven? Terwijl iedereen het blijkbaar zo voelt, zo ervaart en ook zo denkt. Zijn dit dan juist de feiten die er op wijzen, dat er wel degelijk iets is waar wij aan ‘toebehoren’?

Mijn vraag is dan waarom sommige het idee verwerpen van een groter plan?

Door jullie bijdrage aan ervaring, visies, meningen en gedachten ben ik er meer zeker van en zal ik dat steeds meer zijn. Een groter plan en grotere taak die ik/wij moet(en) en zullen gaan vervullen. Dat zal mijn drijfveer zijn tijdens de voorbereiding op deze taak, dit zal mijn drijfveer zijn van uitvoering, dit zal mijn drijfveer zijn tot het eind, dit zal mijn motivatie zijn. Dit zal mij net zoveel geluk opleveren als vragen in mijn leven, maar het zal mij dit leven kwaliteit en zin geven.

Onderzoek: Studeren maakt moe

Nu nog geen 3 weken verder ben ik mij aan het verdiepen in onderzoeken en gegevens aan het verzamelen en die op theorien aan het toepassen voor mijn studie psychologie. Ik ga zelfs in mijn vrije tijd naar de biep van de Uni om te studeren! Ongekende Sammy praktijken!
Uiteraard zitten er een berg mede studenten om mij heen en kon het niet laten om hem op film te zetten. Een ding is wel duidelijk, studeren maakt moe.

Alleen voor een reden

Soms ben ik alleen en dat vind ik egoistisch. Soms heb ik mijn dag niet en voel ik me alleen en dat terwijl ik allemaal vrienden om mij heen heb. De beste die ik mij kan wensen, ik mag en zou eigenlijk niet moeten 'zeuren'. Toch voel ik mij alleen.

Net nog had ik het over dat ik het 'niet erg vond' om oud te worden. Aan de ene kant is dit waar aan de andere kant ook weer niet. Elke dag word ik ouder en de normen en waarden waar ik in ben op gegroeid, en om mij heen zie, doen wat met mij wat ik helemaal niet wil. Het verandert mijn visie die ik zelf heb gecreerd. Ik heb het gevoel dat ik iets 'anders' doe dan 'normaal' in onze samenleving. Ik had getrouwd kunnen zijn, kinderen kunnen hebben, een eigen huis, een auto van de zaak en een vaste baan. Maar dat staat zo ver van mij af dat ik er bijna op neer kijk. Dat is niet iets voor mij. Ik laat die gedachte liever ver achter mij, mijn gevoel vertelt mij wat anders. Ik ben bedoeld voor wat anders, of dat dat de illusie is waar ik in leef is maar de vraag, maar dat maakt mij niet uit. We leven allemaal in onze eigen wereld die wij creeeren en in willen leven. Zo maak ik ook de mijne, maar ondanks dat, worden de ingeprente normen en waarden in mij naar boven gehaald. En ik herken ze en ik moet om ze lachen en ben bewust van ze. Maar tegerlijkertijd denk ik dat mijn illusie niet echt is, dat het leven waar ik voor kies niet waar is. Het gevoel hebben dat ik wat anders te doen heb dan iedereen die wel de 'gewone' weg kiest. Maar is dat juist mijn illusie? Soms, als nu, voel ik mij leeg en alleen. Bedroefd dat ik niet weet wat mijn doel is maar wel denken, of voelen, dat er wat anders op komst is. Soms denk ik zelfs tekenen te zien dat het zo is, maar maak en praat ik die illusie zelf tot waarheid?

Ja soms ben ik dan alleen, zelfs met iedereen om mij heen en in mijn gedachten...Soms stel ik mij voor hoe het is wanneer mijn moeder overlijd. Een tragische gedachte maar onvermijdelijk, zij wordt ook ouder. Als zij er niet meer is dan ben ik hier alleen. Mijn familie 'ken' ik niet. Ze wonen ver weg, er is wel een band, maar 'sterke familie' is het niet. Niet zoals ik familie ken als mijn moeder. Dat is wat ik zal verliezen, dat is iets waar ik bang voor ben. Kijk ik op mijn vrienden neer vraag ik me af, nee zeker niet, maar heel mijn leven komen en gaan vrienden. Ik verplaats, ik vertrek, ik ben weg. Het is alsof ik ze op een of andere manier in de 'steek' laat. Achter mij, voor iets groters wat ik niet ken of uberhaupt weet of het bestaat. Maanden vliegen voorbij met hart gevult tot 90% met alles en de 10% die soms sterker lijkt dan de 90%. Zie ik het niet goed? Is mijn kijk anders dan dat ik zelf denk? Ik leef hier en daar, maar wel met de volle 90%, 100% bestaat niet, want wees eerlijk, er is altijd een twijfel, diep diep diep daarbinnen. En die diepe kant staat heel dicht bij mij en schudt mij vaak wakker. En deze 10% ben ik net zo bewust van als de 90% die ik ken. Ik leef wel met de 100% maar geven doe je 90% want er is altijd een andere kant. Of je dat nu vult met 99%, 98% of welke getal bij je past. Er zal altijd een procenten overblijven. Soms heb ik dat liever niet, soms zou ik het willen kunnen zijn als 100% maar dat is te idealistisch en niet reeel, maar mijn gevoel zegt van wel, maar in de praktijk is het nooit zo. Dat voelt onzeker en vreemd aan. Is dat een limitatie van het 'ik' de mens zijn?

Soms vraag ik mij af wat ik nu precies bereikt heb in mijn leven en wat ik er anders had mee kunnen doen. Zou ik mij minder alleen gevoeld hebben? Ik ben ook maar eens mens, naja iemand gevangen in dit lichaam in de vorm van een mens, soms doelloos, soms gelukkig, maar soms ook alleen. Alleen zijn is soms fijn maar soms ook totaal niet. Vandaag is het de dag van totaal niet. Vandaag is de dag dat ik niet weet waar ik sta, met wie nu en met wie in de toekomst. Soms ben ik bang om tekort te doen aan iedereen om mij heen, en hierdoor wordt mijn 'alleen' versterkt en krijg ik het gevoel dat ik beter afstand kan nemen. Dit helpt mij natuurlijk niet om wat aan dat gevoel van 'alleen' te doen. Maar het ligt te diep, de vraag waar het naartoe gaat, de vraag of ik het wel 'goed' doe. Het enige wat ik zeker weet is dat ik altijd dat 'alleen' gevoel zal blijven houden. Een nare gedachte wellicht zal je denken, maar nee, zo denk ik er niet over. Het is iets wat er bij hoort, bij mijn doel, of mijn illusie. Een ding is ook zeker en dat is mijn onzekerheid, maar dat heeft ook een reden. Net zoals dat er een reden is dat ik dit gevoel van alleen zijn moet hebben. Het geeft ook niet, maar soms, soms is het niet leuk en zacht gezegd naar, omdat ik de reden (nog) niet weet. Of misschien wel, een reden kan ik wel bedenken, maar dat is om mijn eigen 'pijn' te verzachten. Ik hoop op een doel, ik hoop visie, ik hoop op 'alleen zijn voor een reden', ik hoop in mezelf, ik hoop op antwoord...ik wacht.

Ik droomde

Ik droomde vannacht dat ik oldskool verliefd werd op een onbekend meisje en zij ook op mij. Alsof ik voor het eerst verliefd werd. Alsof je voor het eerst van je leven verliefd wordt, dat gevoel. Dat was gaaf!
Een korte intense ontmoeting in een hele korte droom....Zzzz Zzzz

I love the new 80'ies

Music is at a point that everything is being repeated. Either things are taken from the past and just duplicated or bands mix the things they know and get their style based on past music trends. It's seems we've come to a block in music-development.
This is not a bad thing in my opinion. And my statement about the music block isn't 100% true (thank God) but still, most of the music we hear today is based on the things we already know.

A great example is this is a band which just go back and does that in a perfect way! Gotta love the 80'ies!

Have a great sunny sunday and enjoy this smashing 80'ies but present hit ;) Let's dance! :D

Van She - Kelly

Behoorlijk Gay

De homo scene heeft ook zijn eigen spotjes. En dat doen ze in mijn ogen erg goed ;)

1 op de 4 in ziekenhuizen/verpleeghuizen ondervoed.

Naaah, ik vind het belachelijk...Hoe kan dat in een rijk land als Nederland. Wordt er nou zo slecht gekookt, letten we niet op de patienten c.q. onze oudjes? Hoe zit dat?
Zelf ben ik gewoon voor de oude stijl. Opa en Oma om de hoek, voor ze zorgen op hun oude dag, hun advies vragen wanneer nodig, de kinderen kunnen bij ze op bezoek (wat uit onderzoek blijkt dat de liefde van opa en oma onwijs goed is voor de ontwikkeling van kinderen) en opa en oma de kans geven om ze echt te laten genieten van hun pensioen en 'oude dag'.
Nee wat doen wij, wij stoppen ze in flatjes, verzorgtehuizen en bezoeken ze op feestdagen en verjaardagen. En dat zelfs, uit onderzoek, wordt steeds minder. Dat kan toch niet mensen?
In grootste deel van de wereld, denk aan stammen, volkeren etc., worden de ouderen vereerd, het zijn mensen met kennis, die fouten hebben gemaakt en kennis hebben opgedaan in hun leven en dat weer met ons kunnen delen. Maar nee, wij moeten ze weer gewoon wegstoppen en niks van ze leren maar zelf alles weer opnieuw ondergaan. En dan ook nog eens 1 op de 4 die ondervoed raken? Zijn we een raar volk of een raar volk. De Westerse maatschappij heeft zo zijn voordelen, maar ze staan zo los van de essentie de kwaliteit van het leven (van jong en oud) dat we oplossingen zoeken om onze (herhaaldelijke) fouten te compenseren.
Ik vind het jammer, maar ik zal, wanneer de tijd daar is, een ander voorbeeld geven.

Wohoo!!!

uni·ver·si·teit (de ~ (v.), ~en)
1 instelling voor wetenschappelijk onderwijs met ten minste drie faculteiten => alma mater, unief

Laat ik nou net de faculteit van de sociale studies vandaag beginnen, psychologie om juist te zijn. Wohooo!! Ik heb er onwijs zin in. Nu maar kijken hoe lang dat enthousiasme blijft haha. Leren, leren, leren! Naja te gek toch!!
Dus als je mij zoekt zit ik op de Erasmus vandaag.