Waardeloos

Soms leef ik zo in twee werelden. Beide maken mij blij maar eentje maakt mij gelukkig. Soms proef je de een en denk je:"Ja dit is te gek!". Ik lach, ik ben blij, ik deel, ik dans en spring, ik ga op in het moment. En dan proef je de andere en realiseer ik me dat het lachen, blij zijn, delen, dansen en springen helemaal niet zo leuk is als het kan zijn. Het is jammer want aan beide kanten hangen lieve mensen en personen met wie ik graag samen ben maar een kant omvat alle mensen en personen die ik ken en ook niet ken. Dat maakt het alleen maar meer vreugdevol.
Het is zoveel echter, het is zoveel meer realiteit, het is zoveel meer...
Soms weet ik niet waar ik heen moet gaan, soms ben ik zo verdwaald en vooral als ik die andere kant weer ben gaan opzoeken. Wat houdt je tegen vraagt je dan? Nou, dat zijn jullie, mijn vrienden en familie. Het is niet de eerste keer dat ik mij zo voel en het zal niet de laatste keer zijn...Wel weet ik dat ik mij knap waardeloos voel zonder die andere kant. Die kant die ik te weinig tegemoet loop. Ik ben wel gelukkig dat ik die kant ken en weet dat voor een of andere reden die kant op mij wacht. Ondanks dat ik genoegen neem met de kant waar ik het meest sta...
Er komt een tijd, er komt een tijd, nu ben ik alleen nog even bezig, er wordt voorbereid...