Het bevalt mij prima in Amsterdam. Heerlijk zo'n dorpsgevoel, ik had nooit gedacht dat dat mij zo zou bevallen. een 'ons kent ons' is het niet maar zo staan de Amsterdammers (in de binnenstad) wel tegenover elkaar. Gezellig! ;)
Zo stond ik vandaag in een fotowinkel om pasfoto's te laten maken voor mijn India-visum. Een oudere man begint, op zijn plats Amsterdams, met mij te praten en zegt:"Duurt nog steeds best lang he dat ontwikkelen!?". Hij stond ook te wachten op zijn pasfotos'. Ik kijk hem lachend aan en zeg: "Ach we hebben alle tijd toch?"
Hij kijkt mij aan en antwoord: "Dat is ook weer zo...alhoewel, soms kan ik niet wachten om uit NL te kunnen vertrekken. Naar Australie ofzo..."
Ik: "Ja heerlijk die gedachte, waarom doet u dat dan niet?"
De man: "Ik ben er te oud voor. Ik ben nu 58 en heb de kans al eens gehad om het te doen."
Ik: "Gehad?"
De man: "Ja twee keer zelfs, een keer toen ik jong was maar ik vond mij toen niet 'rijp' genoeg om te gaan."
Ik: "En de tweede keer?"
De man: "Vanuit het bedrijf waar ik nu werk maar nu ben ik net te oud om dat te doen..."
Ik: "Maar te oud, ik vind dat je nergens te oud voor bent als je het maar nog kan, gezondheid, ambities etc. U bent toch nog niet zo oud?"
De man: "Nee wellicht heb je gelijk maar er is al iemand in mijn plek gegaan."
Ik: "Niet nog een mogelijkheid om toch te gaan?"
De man: "Jawel, alleen dan moet ik alles opzeggen of vervroegd met pensioen en dan heb ik het geld niet om het te doen."
Ik: "Heeft u een gezin of kinderen?"
De man: "Wel een volwassen zoon maar geen vrouw, gelukkig niet, daar ben ik klaar mee. Vrouwen...!" gevolgd door een moment van stilte.
De fotograaf komt er aan met de foto's en wij rekenen af. De man en ik groeten elkaar en hij loopt nog steeds bedenkelijk de winkel uit. Zo ook ik...Ik spring op mijn fiets en fiets naar het visum bureau maar ondertussen denk ik nog na over het gesprek met de oude man.
Kansen zijn maar bijzondere aangelegenheden. Ik denk dat we meer kansen moeten benutten. Kansen maak je, of worden je gegeven, en liggen dus niet voor het oprapen. Deze man loopt nu al jaren met een verlangen die hij niet bevredigd kan krijgen. Deze kans(en) zijn hem gewoon gepasseerd omdat hij er teveel over na dacht zonder te beseffen wat er op ons pad komt. En dit is natuurlijk, in geval van deze man, erg zonde.
Kansen moeten we grijpen, gewoon een motto voor 2009. Waarom niet? Wat heb je te verliezen? Uiteraard moet het niet uit de hand lopen maar is het iets waar je van droomt en altijd naar uit hebt gekeken. Waarom dan niet die kans aangaan? Uiteraard begrijp ik dat het wel eens beangstigend is want een droom is een droom met die romantische waarde dat het nog 'ver van je af staat' maar dat is nog geen reden om het niet aan te pakken.
Nagoed, dat is kans nummer 1. Wat dacht je van een tweede kans? Net als deze oude man die krijgt, ga jij die dan ook voorbij laten gaan door excuses te vinden? Ik ben te jong, ik ben te oud? Dromen zijn niet 123 vervuld. Dat kost tijd, dat is een risico, dat is een stap. Maar als die kans er is, grijp die dan. Ik heb zoiets van: "Waar wachten we nog op?!"
Onze wensen en verlangens kunnen we altijd wel een keer vervullen. Je moet er alleen voor gaan. Doe je dat niet dan blijf je maar een beetje aansukkelen als je het mij vraagt.
Een tweede kans krijgen is daarom zelfs uniek. Hoe vaak krijg je iets aangeboden voor een tweede keer wat je droom is? Een tweede kans is in mijn ogen echt te gek. Wow zeg ik dan! Een tweede kans om je droom te vervullen! Te gek toch?! Als je er dan niet voor gaat dan is er echt iets mis. Althans, dan kan je je eerder afvragen of het werkelijk je droom is of dat het gewoon een droom is om naar uit te kijken en het daar bij te laten. Natuurlijk, ieder zijn ding maargoed, de kansen liggen in de wereld niet voor het oprapen. En ligt die er twee keer, ik zou zeggen, pak het op.
En nu de schoonheid van een tweede kans. Wij zijn ook in staat kansen te bieden voor anderen. Of het nou je familie, vrienden of een wildvreemd die je tegen komt op straat. Iemand een tweede kans geven voor iets wat jou wel of niet aanstaat is toch geweldig. Denk er eens over na wat je de andere persoon eigenlijk geeft. Dat is niet zomaar iets, dat staat in het verlengde van jou als persoon maar ook de ander. Ik vind het maar een mooi iets 'een tweede kans'. De eerste keer werkte of lukte niet maar iemand, of jij, brengt geeft het een tweede kans. Soms is het voor ons moeilijk om dat aan personen te geven maar vraag je eens af waar die tekortkoming dan ligt en wat er belemmerd wordt. Het is niet alleen een beperking die je op een ander neerlegt maar ook voor jezelf. Geef iemand kansen, vooral jezelf, maar ook de ander. Heerlijk toch zo'n levenswaarde die in een 'kans' zit?
Wiskundig gezien is de kans op een zelfde tweede kans erg klein, daarom moeten wij hier maar gebruik van maken. Het nemen en het geven er van. Ik zeg daarom, ga er voor in 2009. Pak niet alleen de kans die je krijgt maar geef ook kansen en verbreed je eigen wereld en de wereld van een ander.
Kans = oppertuniteit"Een opportuniteit is een optionele gelegenheid uit meerdere keuzemogelijkheden die uitzonderlijke consequenties met zich mee brengt of de kans op deze consequenties vergroot. Wanneer deze consequenties geheel of gedeeltelijk uitkomen, spreekt men van vooruitgang."
