Amsterdam, mijn nieuwe thuis
Na bijna een maand in Amsterdam te hebben gewoond is het nog niet mijn thuis. Een beetje, dat zeker, alleen moet het nog wel groeien...Ik had gedacht dat het een stuk makkelijk zou gaan maar dat viel mij dus wel een beetje tegen. Vooral mijn sociale kring die ik dan mis en nog niet heb opgebouwd in Amsterdam. Gelukkig is Rotterdam niet zo ver van huis en zit er nog eens 2 dagen in de week voor mijn werk. Dus ja, maar het is het idee he!
Vaag dat alles tussen je oren zo sterk kan zitten. Zelfs eerder vastgegroeide bende. Verhuizen is niet voor niets een life event. En ik ook heb daar zijn steun in nodig. En dat mis ik wel op dit soort momenten.
Gek genoeg hebben bekenden en ook wellicht minder bekenden van mij een beeld dat ik die zelfstandige Sam ben en alles alleen doet en ook kan. Maar in dit geval is het tegendeel is waar. Voor deze verhuizing heb ik juist meer steun nodig en die aandacht. Maargoed, ik kan ook niet van iedereen verwachten dat ze voor mij klaar staan wanneer ik dat eens nodig heb. En dan denk ik dan maar zo, het hoort blijkbaar zo te zijn. Deze reflectie op het nieuwe leven in Amsterdam geeft mij een reflectie dat je er sowieso alleen voor staat in deze wereld. Of je nou een relatie hebt, grote vriendenkring, beste vrienden, familie en noem maar op. Je eigen boontjes moet je toch altijd zelf doppen. En met die 'doppen' trek je anderen aan die (en andersom) jou interessant vinden. Het klinkt dan misschien wel negatief misschien maar ik moet zeggen, ik ervaar het toch zo. En gek genoeg, op dit soort momenten wanneer ik dit soort momenten ervaar kan ik makkelijker filosoferen over dit soort dingen, realiseer ik dat het al heel mijn leven zo is.
Als klein kind of nu volwassen persoon ben je toch met je eigen ding bezig. En uit het egocentrische aspect van het op zoek gaan naar bevestiging en genegenheid zoek je de mensen op die jou dat kunnen geven. Natuurlijk is daar een wisselwerking in maar ons ego drijft deze zinsgeving. Nu denk ik ook aan de evolutie-psychologie waar 'survival of the fittest' ook telt en waar wij onze eigen genen willen doorgeven aan onze nageslacht. Dit om ook onszelf (de persoon, de familie, het volk, de mensheid) voort te kunnen laten bestaan op basis van wie wij nu zijn. Een deel van ons moet daardoor voort blijven bestaan omdat wij, naar mijn mening, onderbewust (gedreven door ons ego) willen. Maargoed dit gaat niet direct meer over mijn nieuwe thuis in Amsterdam. Ik dwaal weer af, maar ook dat is een beetje sam...Er gaat nog zoveel door mijn hoofd die ik zou willen opschrijven maar die bespaar ik jullie ;)
In een notendop over Amsterdam...Ik moet er aan wennen en ben nog bezig met het in orde maken van diverse dingen in mijn huisje maar het begint te komen. Wanneer dat rond is komt er een huisfeest en dan is iedereen natuurlijk uitgenodigd!
Ik ga genieten van het weer en kijken wat er in de stad gebeurd ;)
Vaag dat alles tussen je oren zo sterk kan zitten. Zelfs eerder vastgegroeide bende. Verhuizen is niet voor niets een life event. En ik ook heb daar zijn steun in nodig. En dat mis ik wel op dit soort momenten.
Gek genoeg hebben bekenden en ook wellicht minder bekenden van mij een beeld dat ik die zelfstandige Sam ben en alles alleen doet en ook kan. Maar in dit geval is het tegendeel is waar. Voor deze verhuizing heb ik juist meer steun nodig en die aandacht. Maargoed, ik kan ook niet van iedereen verwachten dat ze voor mij klaar staan wanneer ik dat eens nodig heb. En dan denk ik dan maar zo, het hoort blijkbaar zo te zijn. Deze reflectie op het nieuwe leven in Amsterdam geeft mij een reflectie dat je er sowieso alleen voor staat in deze wereld. Of je nou een relatie hebt, grote vriendenkring, beste vrienden, familie en noem maar op. Je eigen boontjes moet je toch altijd zelf doppen. En met die 'doppen' trek je anderen aan die (en andersom) jou interessant vinden. Het klinkt dan misschien wel negatief misschien maar ik moet zeggen, ik ervaar het toch zo. En gek genoeg, op dit soort momenten wanneer ik dit soort momenten ervaar kan ik makkelijker filosoferen over dit soort dingen, realiseer ik dat het al heel mijn leven zo is.
Als klein kind of nu volwassen persoon ben je toch met je eigen ding bezig. En uit het egocentrische aspect van het op zoek gaan naar bevestiging en genegenheid zoek je de mensen op die jou dat kunnen geven. Natuurlijk is daar een wisselwerking in maar ons ego drijft deze zinsgeving. Nu denk ik ook aan de evolutie-psychologie waar 'survival of the fittest' ook telt en waar wij onze eigen genen willen doorgeven aan onze nageslacht. Dit om ook onszelf (de persoon, de familie, het volk, de mensheid) voort te kunnen laten bestaan op basis van wie wij nu zijn. Een deel van ons moet daardoor voort blijven bestaan omdat wij, naar mijn mening, onderbewust (gedreven door ons ego) willen. Maargoed dit gaat niet direct meer over mijn nieuwe thuis in Amsterdam. Ik dwaal weer af, maar ook dat is een beetje sam...Er gaat nog zoveel door mijn hoofd die ik zou willen opschrijven maar die bespaar ik jullie ;)
In een notendop over Amsterdam...Ik moet er aan wennen en ben nog bezig met het in orde maken van diverse dingen in mijn huisje maar het begint te komen. Wanneer dat rond is komt er een huisfeest en dan is iedereen natuurlijk uitgenodigd!
Ik ga genieten van het weer en kijken wat er in de stad gebeurd ;)
posted by een beetje sam at 13:56
2 Comments:
Neem je tijd!! Het duurt gewoon even voordat thuis ook echt thuis voelt, dat moet groeien. Je moet nieuwe herinneringen en geuren maken die je thuis laten voelen en thuis doen komen. Ik ben in A'dam van Noord naar Zeeburg verhuisd en nu, een jaar later, durf ik met een gerust hart te zeggen dat ik me eindelijk thuis voel. Geniet van Amsterdam en van je huisje!xx
Om het maar even in andermans woorden te zeggen:
"Everybody sails alone
but we can travel side by side."
Maakt een mooi beeld, vind je niet?
Mensen als zeilboten op zee.
Soms stormt het en heeft iedereen het druk met zijn eigen boot, soms is het windstil als je eigenlijk graag wil varen. Soms raak je in een stroomversnelling terwijl je vrienden niet vooruitgaan, soms juist andersom. Soms kom je in onbekend water, of loop je op een zandbank en moet je wachten op de vloed. Soms blaast de wind de bootjes uit elkaar, soms naar elkaar toe. Soms wissel je van boot, repareer je wat of bouw je een nieuwe. Soms moet je elkaar even helpen. Soms zijn er piraten en zeemonsters en soms een welkome passagier die meelift.
Uiteindelijk ben je altijd je eigen kapiteit, en dat is soms best eenzaam. Maar je bent niet alleen. En ik vaar ergens in de buurt!
hoppa ;)
x
Een reactie posten
<< Home