zaterdag, augustus 15, 2009

Noorwegen 2009

Ja het is ons echt gelukt! Noorwegen in 30 dagen. Zijn 30 dagen genoeg om Noorwegen helemaal te zien? Nee, dat niet. Krijg je de gehele ervaring, nee ook niet maar je krijgt wel wat prachtigs mee.
Een herinnering om nooit te vergeten en de kans om het nog eens over te doen. Noorwegen was (en ik denk dat Rena het wel met mij eens is) echt betoverend en onbeschrijfbaar. Cliche, ik weet het, maar je moet het gewoon een keer ervaren. De rust, de schoonheid, de fjorden, de bergen, het water, de zee, de mensen, het eten en nog veel meer. Rena zou de H&M ook in het zinnetje proppen maar daar hebben we het nu niet over (grapje!).
Het was te gek om mijn familie weer te ontmoeten na zo'n lange tijd. Kinderen zijn volwassen geworden, volwassenen hebben kinderen en de oudere zijn op het puntje om er niet meer te zijn.
17 jaar niet zien betekent veel verandering. Op sommige plekken had ik het moeilijk omdat de dingen niet hetzelfde waren als 17 jaar geleden, maar kan ik dat ook verwachten? Nee, het besef dat tijd zoveel kan veranderen is alleen maar realistischer geworden. Daarom heb ik ook zoveel genoten van Noorwegen omdat ik niet weet wanneer ik er weer zal zijn en Noorwegen in zijn volle glorie mag aanschouwen. Dit jaar hebben Rena en ik deze kans gekregen en ik had het met niemand anders dan Rena willen delen. Beter gezelschap en vriendin kan ik mij niet wensen.
Het is ons meer dan goed afgegaan samen. Sterker nog ik mag het niet eens zo benoemen want het was heerlijk om samen met Rena de mooie momenten en Noorwegen te delen. In die 30 dagen hebben we elkaar in totaal 2 uur niet gezien. En ondanks de kleine ruimte, de best intense ritten van plek naar plek en het stadsleven naar Nomadenleven hebben we samen een onvergetelijke tijd gehad. Ik zou het zo over doen!
In totaal hebben we 11000km afgelegd en mijn busje heeft het prima gehouden ondanks een klein technisch foutje en de 12% steigingen hier en daar op de route. Van het meest Zuidelijke puntje (Lindesness), langs de zuidelijke en westelijke kust via de E6 naar het meest Noordelijke puntje (Nordkapp) van Noorwegen gereden. De 'rakker' verdient een schouderklopje. Noorwegen is een hard land voor een auto, de wegen zijn vaak niet denderend, het zijn harde klimmen en de remmen stinken soms enorm van het remmen wanneer je weer naar beneden moet. Ondanks dat wij 'de rakker' ook door bospaadjes hebben gewurmd, om de mooiste en vredelijkste campingplaatsjes te vinden, hij het enorm goed heeft doorstaan. Daarom staat er ook een grote beurt te wachten, die hij heeft verdient!
Wat kan ik meer zeggen, behalve dat ik voor iedereen wens dat zij deze reis ook een keer mogen doen. Ik welke vorm dan ook, eigen auto, bus, trein of welk vervoersmiddel. Ik weet dat niemand hier spijt van zal krijgen. Noorwegen is te mooi om niet een keer gezien te hebben.
Ga er heen, droom weg, geniet, rust, zwem, hike, wandel, spring, dans maar boven alles: Deel!

PS. En dank je Rena, ik kon deze vakantie niet beter wensen dan met jou...Je bent de liefste!


rena en sam op de Nordkapp 2009

1 Comments:

Blogger Rena said...

hartje

11:54 p.m.  

Een reactie posten

<< Home